Sonunda üniversiteye başladım.Ama buna sevinemedim bile.Neden mi?
Yıllarımı verdiğim adamın bu şehre geldiğimin ilk günü beni aldattığını öğrenmemle her şey başladı.Yapmaz,yapamaz diyememek ne kadar kötü bir şeymiş.Güvendiğimi sanarak avutmuşum kendimi onca sene.Gelecekle ilgili planlar yaptığımız,hayaller kurduğumuz adam tamamen yabancılaşmıştı bana.Şimdi söylemek istediğim her cümlem boğazımda düğümlendi kaldı.Söyleyecek bir şey yoktu çünkü,elden gelen bir şey de yoktu..O bitti!
O an nefes alamadım.Sadece annem üzülmesin diye güldüm geçtim..O ilk gün böyle geçti gitti..
Ve yeni bir güne uyandık.
Annem eşyalarımı yerleştirmeme yardım etmek için gelmişti.Geri dönüş vaktiydi şimdi.İçimde tarifi olmayan bir acı vardı.Bütün vücudumu kaplayan bir sancı..Canım yanıyordu.Annem görüyordu ama ne o bana bir cümle kurabiliyordu ne ben ona 'canım acıyor' diyebiliyordum..Öylece suskunluğumuzla konuşuyorduk.Otobüsün hareket saati gelmişti.Annemle ilk kez ayrılmıştım.Alışmak ikimiz içinde zor olacaktı bu durum.Babamla ayrı olduğumuzdan birbirimizin tek dostuyduk.Anne-kızdan ziyade dost gibiydik.Annemi yolcu ettikten sonra oradaki ilk arkadaşım ve liseden arkadaşımla bir kafeye tünedik.Babamla konuşmuştuk,buluşacaktık.Fakat bekledik,bekledik..Saatler geçti ama ne gelen giden var ne de babamdan bir ses seda..Anlaşıldı dedim ve kalktık.Evin yolunu tuttuk.Gülmek için kendimi hiç bu kadar zorlamamıştım.Gülmek severek,isteyerek yaptığım en güzel eylemdir..Ama şimdi en zorlanarak yaptığım şey haline geldi..Canım acıyor.Senelerimi verdiğim adam.Beni yolcu ediyor ve akşamında bu olaylar yaşanıyor.Aklım almıyor.Ama yapmaz da diyemiyorum.İşte en zor olanı da bu olmalı..Telefonda konuşacak cesareti bile yok.Nasıl bir adamlaymışım ben? Yaptıklarının arkasında duramıyor.İşin komiği bilmezliğe vuruyor.Kendini akıllı zannetme halleri yine işte.Neyse öyle böyle derken ikinci günde bitti...
Annem eşyalarımı yerleştirmeme yardım etmek için gelmişti.Geri dönüş vaktiydi şimdi.İçimde tarifi olmayan bir acı vardı.Bütün vücudumu kaplayan bir sancı..Canım yanıyordu.Annem görüyordu ama ne o bana bir cümle kurabiliyordu ne ben ona 'canım acıyor' diyebiliyordum..Öylece suskunluğumuzla konuşuyorduk.Otobüsün hareket saati gelmişti.Annemle ilk kez ayrılmıştım.Alışmak ikimiz içinde zor olacaktı bu durum.Babamla ayrı olduğumuzdan birbirimizin tek dostuyduk.Anne-kızdan ziyade dost gibiydik.Annemi yolcu ettikten sonra oradaki ilk arkadaşım ve liseden arkadaşımla bir kafeye tünedik.Babamla konuşmuştuk,buluşacaktık.Fakat bekledik,bekledik..Saatler geçti ama ne gelen giden var ne de babamdan bir ses seda..Anlaşıldı dedim ve kalktık.Evin yolunu tuttuk.Gülmek için kendimi hiç bu kadar zorlamamıştım.Gülmek severek,isteyerek yaptığım en güzel eylemdir..Ama şimdi en zorlanarak yaptığım şey haline geldi..Canım acıyor.Senelerimi verdiğim adam.Beni yolcu ediyor ve akşamında bu olaylar yaşanıyor.Aklım almıyor.Ama yapmaz da diyemiyorum.İşte en zor olanı da bu olmalı..Telefonda konuşacak cesareti bile yok.Nasıl bir adamlaymışım ben? Yaptıklarının arkasında duramıyor.İşin komiği bilmezliğe vuruyor.Kendini akıllı zannetme halleri yine işte.Neyse öyle böyle derken ikinci günde bitti...
Akşam oldu,yemek telaşıydı derken masaya oturduk.Ne kadar dolduysam artık bir anda gülerken gülüşlerim yerini gözyaşlarına bıraktı.Dugi'ye sarılıp ağladım..Dugi anaç yapılı,sevecen,saf bir kızdı.Benden büyüktü.Benimle birlikte dayanamayıp o da ağlamaya başladı.Bu vesileyle yeni bir dostluk başladı farkında olmadan..
O an içimi kaplayana acı bana yabancı olan,hiç içimde,dünyamda yeri olmayan 'intikam' duygusunu aşıladı.İçimi kaplayan öfke,hırs..Bu duyguların hepsi yabancıydı bana ama içimi çoktan kaplamıştı.Mutsuzluğuma sebep kim varsa hepsi bunların hesabını verecekti..
Şuan da gözümde gram uyku yok.Telefonları açmıyor,bütün hesaplardan engelledi beni.Bana söyledikleri için arkadaşlarımı tehdit ediyormuş.Yazık !
Ne yapacağıma karar verdim aslında.Herkes yapma dese de yapacağım..Yapımda sanırım erkeklerin içinde büyüdüğümden kaynaklı fazla bir cesaret var,bir şeyi yapmayı kafaya koymam yeterli..
Şimdi pazartesi,yeni bir hafta ve yeni bir başlangıç için güzel sebepler,hayatın gerçekleri..
Her şey güzel olacak..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sen şimdi bana yorum yazıyorken ben bunalımda da olabilirim ya da hoppa hoppa üçyüzbeşyüz diye kendi kendime eğleniyor da olabilirim :)
Ama bana güzel yorumlarınızı bırakın.Benim için hepsi önemli..Olur da yorumunuz yayınlanmazsa mail ulaşmamış olabilir ya da fazla art niyet sezmiş olabilirim :) Şimdiden teşekkürlerimi sunar hepinizi öperim :*